Dr med. G. A. Wojtowicz - Glodowka Lecznicza, psychologia
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Dr med. G. A. Wojtowicz
ULECZ SAM
SIEBIE
(o leczniczym głodowaniu
w pytaniach i odpowiedziach)
Tłumaczenie:
Antonina i Leszek Mioduchowscy
verbum GórnyGołąb
Katowice 1991
G. A. Wojtowicz ULECZ SAM SIEBIE
dr med. G. A. Wojtowicz
Wydawnictwo „Białoruś”, Mińsk 1988.
Tytuł oryginału „Иcцeли caмoгo ceбя” (Ulecz samego siebie)
(O leczniczym głodowaniu w pytaniach i odpowiedziach).
Nazwiska lub nazwy pojęć opatrzone znakiem „ " mają niepewną łacińską pisownię, ze
względu na bezpośrednie przeniesienie ich pisowni z cyrylicy, spowodowane
trudnościami z dotarciem do źródła lub teŜ brakiem odpowiednika danego pojęcia w
języku polskim.
L u b l i n 1 9 9 0
Wydawnictwo verbum GórnyGołąb Katowice 1991
2
G. A. Wojtowicz ULECZ SAM SIEBIE
GŁODOWANIE LECZNICZE
Dla ludzi mojego pokolenia i środowiska głodowanie lecznicze było (i chyba nadal
jest) pojęciem w zasadzie całkowicie nieznanym. Zresztą dotyczy to chyba na kaŜdego
statystycznego Polaka i co gorsza na kaŜdego przeciętnego lekarza. Wiele róŜnych
przyczyn złoŜyło się na to, Ŝe nic lub prawie nic nie wiemy o tej niezwykle skutecznej
terapii samoleczącej. Skutecznej, bo leczy w zasadzie kaŜdą chorobę; wygodnej, bo
wystarczy w zasadzie nic nie jeść (przez pewien czas) a uruchamiane zostają potęŜne
siły oczyszczająco leczące. Metoda wymaga jednak poznania pewnych konkretnych
reguł technicznych metodyki prowadzenia głodówki i co jest nie mniej waŜne, jej
zakończenia. Niezbędne jest teŜ wysoce odpowiedzialne podejście do zastosowania
tej wiedzy podczas prowadzenia leczenia. JuŜ te wymagania powodują, Ŝe krąg ludzi
zdolnych do przeprowadzenia głodówek zawęŜa się. A uwzględniając jeszcze
negatywne naciski psychiczne wywierane przez środowisko na ludzi chcących
zastosować w praktyce głodowanie lecznicze krąg ten zacieśnia się jeszcze bardziej.
śeby sytuację tę zmienić tzn. uczynić metodę dostępniejszą szerszym kręgom
społecznym, wymagana jest z jednej strony rzetelna informacja o głodowaniu
leczniczym, z drugiej zaś umoŜliwienie przeprowadzenia terapii głodówkowej w
specjalnych ośrodkach.
Oto więc garść informacji o leczniczych głodówkach (mają one jednak charakter
pobieŜny i nie radziłbym nikomu przystępowania do głodówek jedynie po lekturze tego
tekstu). Najogólniej biorąc głodówka jest to stan zapoczątkowany zaprzestaniem
przyjmowania poŜywienia, a kończący się śmiercią głodową. Tak tak, to naprawdę nie
jest zabawa. Przedział czasu pomiędzy tymi dwoma wydarzeniami dzieli się wyraźnie
na dwie części. Na głodówkę leczniczą, kiedy to w organizmie zachodzi cały szereg
istotnych zmian, ale wszystkie one są całkowicie odwracalne i przyczyniają się do
uruchomienia potęŜnych sił leczących; oraz na głodówkę wyniszczającą, kiedy zmiany
stają się nieodwracalne i w krótkim czasie powodują śmierć. Precyzyjne, pewne i łatwe
rozpoznanie granicy tych dwóch okresów jest sprawą zasadniczej wagi. Jest wiele
symptomów określających moment zakończenia głodowania leczniczego, a najbardziej
znanym, nieomal klasycznym, jest tzw. oczyszczenie się języka, o czym powiemy
później. A więc interesuje nas wyłącznie ten pierwszy okres głodowania. Okres ten
zwany głodówką leczniczą charakteryzuje się zupełnym zaprzestaniem pobierania
energii drogą układu pokarmowego, nawet pod postaci płynów kalorycznych. Z całą
mocą naleŜy sobie uświadomić fakt, Ŝe przejście organizmu na odŜywianie endogenne
(wewnętrzne), które uruchamia procesy lecząco oczyszczające, uwarunkowane jest
całkowitym odcięciem się od poŜywienia (bardzo dobrze i do tego naleŜy dąŜyć jeśli
dotyczy to równieŜ sfery mentalnej). A więc wszystkie "dziurawe" czy ubogie diety
polegające np. na niejedzeniu chleba, czy "zieleniny" nie mają wiele wspólnego z
Wydawnictwo verbum GórnyGołąb Katowice 1991
3
G. A. Wojtowicz ULECZ SAM SIEBIE
głodówką leczniczą. W podobny sposób moŜna ocenić równieŜ głodówki sokowe.
Głodówki lecznicze bardzo radykalnie oczyszczają organizm, intensyfikują procesy
regeneracji i normalizują funkcje prawie wszystkich organów naszego ciała odmładzają
je. Głodówkami skutecznie leczono: chroniczną egzemę, pokrzywkę, owrzodzenie
podudzi, wrzody Ŝołądka i dwunastnicy, astmę (dychawicę oskrzelową), zapalenie
stawów, nieŜyty okręŜnicy, czerwonkę pełzakową, zapalenie wsierdzia, zapalenie
zatok, nieŜyt oskrzeli, zapalenie nerwu, chorobę Brajta, ostre i chroniczne zapalenie
wyrostka robaczkowego, skurcz twarzowy, przetoki, łuszczycę, wszystkie rodzaje
rozstrojów układu pokarmowego, kamicę, pelagrę, raka piersi, nabłoniak, migrenę,
kwasicę, hemoroidy, epilepsję, paraliŜ, ataksję lokomocyjną, cukrzycę, otyłość,
kłębuszkowokanalikowe zapalenie nerek, zapalenie nerek, liczne choroby skórne,
chroniczny alkoholizm, narkomanię, uzaleŜnienia lękowe itd. Na początku głodowania
leczniczego organizm nie chce przez kilka dni przestawić się na nowe tory, zachowując
normalny tryb funkcjonowania. Indukuje przy tym uczucie łaknienia, by zmusić nasz
ośrodek decyzyjny do zaspokojenia głodu. JednakowoŜ sytuacja ta nie odzwierciedla w
najmniejszym stopniu rzeczywistych potrzeb organizmu. Dobrą ilustracją będzie
następujący przykład. Posługujemy się oto samochodem osobowym, mającym o wiele
większy niŜ zwykle zbiornik na paliwo (np. 200 l). Samochód nasz ma niezły silnik,
spalający dziennie tylko 5 l paliwa. I oto my uparliśmy się, by mieć zawsze pełny
zbiornik, uzupełniając codziennie ubytki.
Po jakimś czasie (3 10 dni) organizm zaczyna przestawiać się na bardziej
właściwe funkcjonowanie w nowych warunkach. Zaczyna oszczędzać energię,
przestawia radykalnie metabolizm, inaczej wykorzystuje wewnętrzne rezerwy. Na
zewnątrz przejawia się to spadkiem temperatury ciała, silnym reagowaniem uczuciem
zimna na ucieczkę energii na zewnątrz, osłabieniem tętna, niechęcią do ruchu
fizycznego, zanikiem łaknienia i stanem jasności umysłu. Zapoczątkowuje się wówczas
cały szereg zmian wewnętrznych, na które organizm decyduje się z niemałym trudem,
a które doprowadzają po kilku dniach do pełnego przejścia na odŜywianie endogenne.
Wówczas to zaczynają pracować na najwyŜszych obrotach mechanizmy oczyszczania
wewnętrznego oraz potęŜne mechanizmy wewnętrznego odtwarzania na poziomie
komórek, narządów i całych struktur i układów naszego organizmu. Zewnętrzną
oznaką tego stanu jest zahamowanie spadku masy ciała. Podczas poprzednich faz
głodówki leczniczej miała miejsce szybka utrata masy ciała, rzędu 1kg dziennie.
Natomiast pełne przestawienie się organizmu na odŜywianie endogenne
charakteryzuje się dziennymi ubytkami rzędu 100g. Mechanizmy lecząco
oczyszczające tej fazy głodówki występują na trzech poziomach. Po pierwsze okres
głodówki to czas całkowitej bezczynności wielu systemów wewnętrznych
obsługujących przyswajanie pokarmu dostarczanego z zewnątrz. Doznają one
Wydawnictwo verbum GórnyGołąb Katowice 1991
4
G. A. Wojtowicz ULECZ SAM SIEBIE
wówczas regenerującego odpoczynku, a organizm moŜe przeznaczyć zaoszczędzoną
w ten sposób energię (a nie jest ona wcale mała) na zintensyfikowanie procesów
odbudowy i oczyszczania wewnętrznego. Po drugie na cele odtwarzania struktur
wewnętrznych, co jest jednym z podstawowych przejawów Ŝycia, które podczas
głodówki nie ustaje ani na chwilę, organizm przeznacza te składniki swego ciała, które
są dla niego najmniej waŜne. Następstwem tego jest rozpuszczenie i znaczna
utylizacja prawie wszystkich typów patologicznych narośli, skrzepów, kamieni w
wątrobie, nerkach i pęcherzyku Ŝółciowym, artretycznych zmian w stawach itp. oraz
prawie wszystkich typów patologicznie zmienionych komórek. Po trzecie (wg
Wojtowicza) wyniku całego szeregu zmian staje się moŜliwe przyswajanie przez
komórki organizmu głodującego człowieka atmosferycznego azotu i dwutlenku węgla.
Proces ten jest dostępny zwykle jedynie roślinom dzięki tzw. zjawisku fotosyntezy. Tak
więc podobny w skutkach do zjawiska fotosyntezy proces zachodzi podczas głodówki
leczniczej. Okres właściwej głodówki leczniczej ciągnie się do czasu kiedy na potrzeby
konstrukcyjne zaczynają być przeznaczane struktury bardzo waŜne dla Ŝyciowych
funkcji głodującego (mózg, serce, nerki, wątroba). Wówczas to pojawia się uczucie
głodu, oczyszcza się język, który pokryty był podczas głodówki grubym nalotem,
następuje cały szereg przełomów wewnątrz organizmu, a wszystko to jest sygnałem do
zakończenia głodówki. Dzieje się to zwykle w okolicach 40 dnia głodowania , ale jest to
liczba przeciętna i nie naleŜy się nią zbytnio sugerować. Warto jednak zwrócić na nią
uwagę wspominając Ŝyciorysy załoŜycieli wielkich religii światowych (Buddy,
Chrystusa, Mahometa). W przekazach dotyczących ich Ŝycia pojawia się liczba 4o dni
postu i jest bardzo prawdopodobne, Ŝe praktykowali oni głodowanie, oczyszczając w
ten sposób nie tylko swe ciało fizyczne, ale i wyŜsze, mentalne poziomy swej psychiki.
Po okresie głodowania następuje najbardziej krytyczny moment w całym tym
przedsięwzięciu. Jest nim rozpoczęcie odŜywiania pokarmowego. Wyłączony podczas
głodówki układ pokarmowy nie włącza się od razu, metabolizm równieŜ nie przestawia
się gładko na nowe tory, Wszystko to powoduje, Ŝe podjęcie odŜywiania musi
następować powoli i zgodnie w ilości i jakości do zdolności przyswajania organizmu.
Poszczególne rodzaje pokarmu powinny pojawiać się w ściśle określonym czasie i
objętości, a niektóre są całkowicie zabronione w tym czasie np. mięso i jego przetwory
czy sól. Niestrawiony wysokobiałkowy pokarm przy braku perystaltyki jelit i braku
dostatecznej ilości kwasu solnego w Ŝołądku, moŜe być dobrą poŜywką dla rozwoju
wielu szczepów bakterii, co moŜe doprowadzić do opłakanych skutków. NaleŜy więc
szczegółowo przestrzegać opracowanych przez specjalistów zasad metodyki terapii
zwłaszcza dotyczących okresu podejmowania jedzenia po głodówce zwanym
okresem odbudowy. W okresie odbudowy następuje cały szereg ciekawych zjawisk w
organizmie. Bardzo szybko następuje odbudowa ubytków masy mięśniowej. świadome
Wydawnictwo verbum GórnyGołąb Katowice 1991
5
[ Pobierz całość w formacie PDF ]